Alweer halverwege januari, inmiddels heeft iedereen de kerstboom de deur uitgedaan, ik zie ze hier en daar langs de weg liggen om meegenomen te worden met het groenafval. Een mistroostig gezicht, zo word hij opgetogen, versiert en als middelpunt in de huiskamer geplaatst en enkele weken later ligt hij ( inmiddels verdroogd of kaal ) langs de weg te wachten op zijn definitieve einde! Maar we moeten verder, ik heb de bekende '' lege plekken'' ( wat stond daar ook al weer?? ) ook weer opgevuld en alles is weer back to basic.
Ook wel weer lekker, alles is weer lekker rustig en er is weer plaats voor andere decoratie. Het ' januarigevoel'
is bij mij dan ook altijd een gevoel van opnieuw beginnen, vooral binnenshuis! Verder ga ik gewoon door met waar ik in december mee gestopt was , natuurlijk. Het word al weer wat langer licht en met het heldere winterweer van de afgelopen dagen is het ook weer heerlijk om even buiten te zijn. Toen ik vanmorgen even in de tuin dwaalde maakte ik bovenstaande foto en dat deed me ineens denken aan het volgende gedicht:
Het ijzelt en de struiken zijn van glas
Wij lopen samen door het witte gras
Er zijn van die momenten dat ik wilde
dat alles nu maar bleef zoals het was.
